Dag der toorn, o die dag zal de wereld in de as vergaan... Mec Op Singers!

Written fot Those were the days...

Op BELGIAN VAULTS VOL. 1 van Starman Records staat "Dies irae" van The Mec Op Singers te horen.
Die "45" rpm record, met als B-side 'Summer In Hawaii', kwam in 1966 uit bij Hebra en werd meteen een megahit, niet alleen bij ons, des deux côtés du sillon Sambre et Meuse, maar ook in Frankrijk ( zot gedraaid op Europe 1, Salut Les Copains, van Daniel Filipacchi),  in Duitsland, Oostenrijk, Italië, Scandinavië en later aan de andere kant van de Oceaan, bij Lyndon B Johnson.
Sommigen, zoals George Lang, hoorden in die titel de invloed van 'Still  I'm Sad' van The Yardbirds, uitgekomen in 1965, dit is helemaal  geen zekerheid.
 De bedoeling van The Mec Op Singers ( id est:  Mechanical Optical Singers) was een stukje Gregoriaanse muziek  te bewerken en er een  originele tekst toe te voegen, het verhaal van een gelynched man die God toespreekt vanuit zijn graf.
De psychedelische klanken en de lugubere chorus maakten indruk, 'Dies Irae' werd meteen beschouwd als een van de betere singles made in Belgenland in de jaren zestig.
Qui erant Mec Op Singers?
De Naamse groep begon als Les Chats Noirs in 1964, waarschijnlijk denkend aan Les Chats Sauvages van Dick Rivers of Les Chaussettes Noires van Eddy Mitchell.
Het was een balorkest zoals er in die tijd tientallen te horen waren, volgens de biografen werd er wel een plaat opgenomen ,' Garde le sourire'. Zo te zien, een reclame voor een of andere tandpasta..
1965, geboorte van The Mec Op Singers: Michel Sterkendries, alias Mike Steven  of Mike Stevenly (lead gtr, vcls) - André Terrasse (bs) - Guy Bodart (rhythm gtr) - Freddy Evrard (dr )- Francis Collard ( vcls) waren toen de bandleden!
Eerste opname,  ' Dies Irae' , als 45's of Extended Play ( Dies Irae/Summer In Hawaii/Pep Pills/Only Lonely Me), meteen een kaskraker ( in die tijd, in België, wou het niet zeggen nu koop ik  een villa in Knokke..).
De groep mocht een beetje overal optreden, ook in Noord Frankrijk en in L'Alhambra in Parijs.
 Een teken van succes, een reeks adaptaties, te beginnen met,  hum...Will Ferdy ( Vijf minuten), Andrea Giordana e i Samurai, Formula 3, Christian Anders ( Der Tag Des Zorns), The Falcons,  enz...
Een tweede single komt uit in 1967,  'It Was My Friend/A Tramp's Guitar Called Suzi', nog altijd bij Hebra.
Maar toen moest Guy Bodart zijn legerdienst voltooien ( voor de snotneuzen: op 5 februari 1995 werd de dienstplicht in België afgeschaft...) en kwamen de onvermijdelijke lineup changes daar ook de zanger de groep verliet.
 Michel nam de zanglijnen voor zich en David Dandoy kwam als gitarist ( we kennen een David Dandoy als lid van The Klan en  The Tomahawk Blues Band, misschien dezelfde man), ook Claude Dessy ( gt) en een zekere Pluche ( een Congolees) worden genoemd.

Verder in hun discografie:  Deep Down (In Louisiana)/ Drinkin' ( 1967) - Catch As Catch Can/Elegy ( 1967) -  Serenade To Mr. Pathelin/Miserere ( 1968) -  Stop The Machine/Tomorrow ( 1969) en For As Long As You Need Me/Oke Fino Kee ( 1970).

End of the road voor de groep, hoewel ze sporadisch nog hebben opgetreden in de jaren 70.

In 1977 stierf  Michel Sterkendries, Francis Collard in 2008, Freddy Evrard in 2011, Guy Bodart leeft in de Verenigde Staten en blijft een gitaarfreak en André Therasse zou als cineast werken.