Pura Fé in De Roma, Antwerpen, op 25 maart 2010

Hoe zou het zitten met de Sinjoren?
Fijn, mensen: mooi lenteweer, zon op de Schelde, lekker op een terrasje luieren!
Hola gast, gaat het hier over Vlaanderen vakantieland?
Sorry, richting Borgerhout: Turnhoutsebaan , voor de Brusseleirs: een soort Haachtsesteenweg, Turks gekleurd dus, maar daar ligt De Roma, ne cinema van in de goeie ouden tijd (1928): een monument!
Ik herinner me nog een optreden van Paul McCartney (begin jaren 70) in die mooie zaal, zijn vrouw Linda speelde toen nog mee.
Vanavond:

Pura Fé

Niet in de grote zaal, ze zijn nog volop bezig met poetswerken, maar in de foyer , met een traan in je ogen kijk je naar oude foto's aan de wand: de zesdaagse koning Rik Van Steenbergen, ook ouderwetse affiches waarop Liz Taylor naar James Dean glimlacht.
Nostalgie, quand tu nous tiens!

Back to music!
Pura Fé (Crescioni), 'Puur Geloof', dochter van een Tuscarora moeder en een Taino vader( een echte Amerindiaanse vrouw dus), speelt lapsteel gitaar, maar die ligt niet op haar schoot wel op een hoog tafeltje . Ze zingt de blues met een prachtige, rauwe, diepe stem die je ingewanden komt kietelen.
Ze wordt begeleid door Peter Knudson op cajon drum en percussie+ backing vocals en Cary Morin op gitaar en vocals .
Die twee gasten hebben samen een Cd opgenomen, en spelen ook bij The Atoll.
Teleurstelling, geen Danny Godinez( ex Santana) en geen Farko Dusomov, zoals op de flyers van De Roma stond te lezen.

20:35'
'Hard Time Killing Floor' van Skip James, op haar laatste CD ' Full Moon Rising' .
Een bluesy lament. Pura mompelt meer dan ze zingt( slaven mogen nooit luidruchtig zijn), terwijl huilende slides duelleren.
Gevoelig!
Shit, I did it, I broke a string..
Na een nummer!
Ga er eentje halen , in my guitar case, sorry, people, we'll have to change the setlist, so now, we'll play 'Borders'.
...we didn't cross the border, the border crossed us...een stuk Indiaanse geschiedenis.
Ah, daar komt mijn snaar, Peter tell these Belgians a story...: euh, we played in Brussels, Vilvoorde, Ghent and tomorrow in a place, but I can't pronounce that fucking name (Heusden). Hurry up ,Pura, ik heb niets meer te vertellen!
'Red Black on Blues' Afrika/Indianen: same connection, blues & gospel
'Della Blackman/Pick and Choose' op haar eerste 'Tuscarora Nation Blues', het verhaal van haar grootmoeder die door leden van de Ku Klux Klan vermoord werd.
Een stem à la Janis Joplin/ Bonnie Raitt/ Rory Block die het leed van alle onderdrukte volkeren zingt.
Diep ontroerend!
'Woman Sacred' laidback gitaarwerk om de heilige vrouw te begeleiden.
'Home', een trage blues, komt uit 'Hold the Rain'.
'Old Mid Life Crisis ', stress and depression (Carl Gustav Jung) wordt een swinging handclapping bluesnummer .
'Mahk Jchi' (= Heartbeat Drum Song) die ze nog a capella met de Indiaanse meidengroep 'Ulali' zong.
Robbie Robertson (The Band) heeft het nummer opgenomen op zijn 'Music for the Native Americans' .
'Hold the Rain' countrynummer met Joan Baez-invloeden.
I'm leaving the stage..., ze laat Pete en Cary twee nummers van hun plaat spelen.
' This train' is going nowhere anymore... mooi folknummer met James Taylor klanken.
'Peace' begint met een percussieve oefening van de heer Knudsen, waarbij wij vreemde moerassige klanken krijgen te horen, gemixt met cajon slapping en wat beatboxing. Cary's gitaar springt op de rijdende trein en de vriendelijke vredesdans kan beginnen.
Beleefd applaus, Pura komt terug!
'If I was your guitar' (I'd be the happiest woman alive) dat ze voor Kelly Joe Phelps schreef, de man die haar aanzette om lap-steel te spelen.
Nerveuse bluesnummer.
Joni Mitchell: ' This Flight Tonight', een uitvoering die van grote klasse getuigt.
En nu de laatste: 'Stand up for Human Pride', een anti-Bush protest song met Bob Marley gehalte.
Doet ons een beetje denken aan het Woodstock-tijdperk of aan nummers van Delaney & Bonnie.Wanneer ze in haar lyrics...war what is it god for.. (1970 Edwin Starr) inlast, begint iedereen natuurlijk mee te zingen.
Sterk einde!

Bis
Pura komt alleen terug en neemt plaats op een tabouret om a capella twee Indiaanse traditionals te zingen.
Back to the roots:Indiaanse incantatie en chamanistische reis met Pura Fé als spiritueel begeleidster;
'Dunge ' (? ? ?) it means 'Thunder' en een een oeroud slaafliedje dat ze van haar grootouders heeft geleerd: 'Great Grampah's Banjo'.
Adembenemend prachtig hoe haar stem als een diep koorwerk klonk dankzij de delay effecten.