Rachel Harrington & Zak Borden @ Toogenblik 29 05 2009

Veel volk in Haren voor het optreden van een van de betere female songwriters uit Oregon :she sounds like a younger Emmylou Harris, zeggen kenners in Amerika :Miss Rachel Harrington!
Tijdens haar 3 month tour in Europa wordt ze begeleid door multi-instrumentalist Zak Borden(Willy Mason ,Casey Neill...).
Overal krijgt dit duo lovende recensies (lees maar de Cd review van onze Swa) . Normaal, ze zijn gewoon fantastisch!
Rachel heeft zopas een live CD opgenomen, met Zak :'In the Woods:Live in the Netherlands' .We krijgen die vanavond niet te koop en haar vorige twee platen ook niet ,alle spullen werden aan de douane geconfisqueerd ...Not my stuff, zal olijke Zak 500 keer vertellen tijdens de voorstelling .Afficionado's kunnen zich zijn 'The Remedy Sessions' tijdens de pauze verschaffen.
Ze starten met 'Sunshine Girl' opener op 'The Bootlegger's Daughter' 2007.
Zak hanteert de mandoline en Rachel een Epiphone ,ze klinkt als de betere madamen in de classical country lade :Gillian Welch en ,inderdaad, Miss Emmylou.
Knipoog van oom Guy:' c'est bon ,hein Michel' !You bet ,bompa!
A song about baseball ! What's baseball , schreeuwt een zatlap aan den toog! Hilariteit!
'Shoeless Joe' speelt baarvoets , country /folk van de hoogste plank!
Het volgende, 'Carver', gaat over de novellenschrijver Ramon Carver , ze gebruikt (with permission) zijn woorden en Zak laat ons gevoelige mandolinelijntjes horen .Een ontroerend lovestory gebaseerd op een tekst van de schrijver die met een hersenentumor geplaagd zat.
Zak aan de beurt ! You know he doesn't want to play Holland no more ,ze hebben hem verteld wat zijn naam betekent .Nog een geluk dat zijn achternaam Borden is, en niet Kloot.
'Saro Jane' geleerd van Flat and Scruggs ,die hij op de gitaar van Rachel speelt.Fijne bluesy bluegrass .
' Up the River' cover van Laura Veirs , om van te trillen!
Mississippi John Hurt volgt: ' Louis Collins' a death song , met een beverig , gospelachtig gezang .Formidabele harmonies .
Zak krijgt de Epiphone weer in zijn vaardige handen 'Greener Side' ...I can't live in the past tense You know I only have 15 cents... nice fingerpicking en weer een liedje dat de gospel toer inneemt.
Rachel op het voorgrond ,a capella , het machtige 'Untitled' ,liedje dat ze gepend heeft... The well is deep with water... Guy is aan het snikken ,wat gebeurt er, Bompa ? Hij kan niet meer spreken, ik zal hem op een Duvel trakteren!
'Halloween Leaves' à la Joan Baez. Ze eindigen met een laatste gospel ' I don't want to get adjusted to this world' ,Miss Harrington laat ons weten that she grew up in a church !
Bier pauze!

Set 2

Zal nog sterker klinken!
Bob Dylan 'You're gonna make me lonesome when you go' .Fabuleus!
Er moet een Patsy Cline op onze setlist komen . In het plekje ,near Seattle, waar ik woonde had ieder jaar a Patsy Cline/Hank Williams Night plaats . Je kon er 7 uur lang nummers horen van beide iconen . Ik koos voor 'Walking after Midnight' .If perfection exists we were real close to it.
Zak 's choice :'I'm blue, I'm lonesome' Hank Williams and Bill Monroe , genuine country music.
Het was zo goed dat Rachel hem een encore vraagt , een oude bluegrass traditional 'The girl I left in sunny Tennessee ' ,wanneer Rachel met hem in duo komt zingen heerst er volledige stilte in de club .
Daarna volgt het , volgens velen , hoogtepunt van de voorstelling ' Under the Big Top' van Miss Harrington. Het verhaal van de ouders van een vriendin , trapezisten ,die op elkaar verliefd werden op de high wire . Teder liefdeslied met briljant werk van de Zak op de mandoline.
Op het repertoire van Emmylou Harris ,maar wij spelen het als een Delta Blues nummer 'Those Memories of You' . Emoties zijn niet te verwoorden.
Laatste titel voor vanavond , nog een parel 'Ode to Billie Joe' van Bobbie Gentry. Een vuistslag right in your face , een razende versie die je terugbrengt naar ene Janis Joplin. De stem van Rachel stijgt boven haar grenzen.
Daverend applaus en natuurlijk bisnummers!
Maar eerst gaat Rachel haar fototoestel halen om ons mee te nemen naar Oregon.
Een bluegrass nummer van J D Crowe & the New South 'Some Old Day' ,gevolgd door de gepaste 'Goodbye' van Steve Earle om een einde te stellen aan dit prachtig optreden.
You've been a great audience ,bye , bye...

Luc als een duivel uit zijn doos duwt ze weer het podium op en als nagerecht krijgen we 'Honky Tonk Girl' van Loretta Lynn,the Coal Miner's Daughter .
Tot 2 juni treden ze in Nederland op ,niet te missen!