Doug Mac Leod @ Toogenblik 28 11 2008

Vollen bak vanavond ,Toogenblik is een sardienenblik (zonder kappertjes en olijven).
Sluis en Rotterdam hebben ons mooie madamen gestuurd ,alhoewel zo zeker dat ze voor onze mannelijke charme kwamen zijn we niet. Ook Sprimont en Fosses-la -Ville hebben gezanten naar Haren gezonden.
Bert ,Dirk en de Cisse lopen er wat verloren bij ,ze moesten vechten voor hun plaats aan den toog.
Voor de derde keer in Toogenblik: Doug MAC LEOD , zijn slangenboots en zijn National Reso-Phonic.
Dubb ,zoals hij in zijn hometown gekend is ,is bezig aan een lange Europese tour (Nederland,Italië,Oostenrijk,Duitsland,en uiteraard Belgica) .Collega's, Michel en Freddy ,the godfathers,zagen de vent aan 't werk in Hoegaarden ('t Nieuwhuis) ,ze vonden het prima.
Mr Mac Leod komt zijn laatste CD ' The Utrecht Sessions' voorstellen.
De bluesman/songwriter heeft alles geleerd van de oude meesters ,hij zal het verscheidene keren herhalen.A real storyteller ,soms wordt het zelfs wat vervelend(te veel blah blah blah) ,tijdens zijn eerste set speelde hij slechts 7 songs en hij stond 70 minuten op het podium ....
Niet iedereen was blij met de verpakking, hij zag mooie madamen in the audience en dacht Mick Jagger te zijn , 'je vais leur en jeter plein la vue' crossed his mind .Was het wel nodig the soundman ,tot 5 keer toe, uit te kafferen omdat er te veel reverb in de mic was? Dirk vatte alles samen 'ne fafoel' !Zover gaan wij niet ,want hij is een schitterende gitarist en zanger ,een man die kan vertellen , ontroeren en een hulde brengen aan George Harmonica Smith en andere great men from the past, maar ja ...nog een geluk dat Willy afwezig was en dat zijn taak overgenomen werd door een brave en rustige vervanger want anders was het oorlog in Toogenblik.
Een Delta blues als opener 'The Long Black Train' ,gezongen met rijpe,swampy stem.Een ware epos dat nummer.'Walking while I bleed' volgt ,a song about human condition. Fabuleus gitaarwerk en footstomping.... en bluesfilosofie...I want my woman to be true ... Vrouwen mogen niet cheaten ,natuurlijk!
'Big City Woman' ze praat te veel ,man, she makes me tired...
'Old Country Road' als hulde to the one-eyed man from whom he learned so much.Een liedje about having the blues , je voelt je zo slecht en eenzaam dat je met bomen begint te praten.
Op dit punt beginnen de technische problemen ,pas content Dubb....
'North County Woman' of hoe twee vrouwen kunnen beminnen .Strange tuning ain't it?I call it too many D's.
We krijgen een les in tuning, later zal hij ons trakteren op een zedenpreek ,he sure likes to talk.
'Angel of Hell' geschreven voor een oudere hoer ,a nightbird, met wie hij leefde toen hij in the Navy was.
De set eindigt met een grappig bluesnummer 'Dubb's talking Barnyard Blues' vol met stupid rhymes and animal talk .Hij moet er zelf om mee lachen.
Ok ,guys you can go out and smoke your cigarette!

De CD's verkopen goed en the Virginia man ziet er beter gezind uit.
'Since I left Saint-Louis' gevolgd door 'You can't take my blues' geweldig nummer à la John Lee Hooker.
Fingerpicking time met 'The nature demand' onder invloed van the King of ragtime ,Arthur 'Blind' Blake.
'The addition to blues' we kunnen de invloed van Big Bill Broonzy ,Blind Willie Mc Tell ,Elmore James ... zo zien afdruipen.De man speelt met zijn hart .
'The devil beats his wife' een spreekwoord in Texas of Virginia. Fantastisch slide guitar playing.Zijn bottleneck schuift magically on the strings.
'Brand new eyes' of hoe de wereld bekijken met andere ogen.A fingerpicking tune geleerd van Casey Bill Weldon,lid van de Memphis Jug Band, best-known for his slide-guitar skill.
'Horse with no rider' heeft ook een verhaaltje.Dit nummer leerde hij van George Harmonica Smith ,a chromatic blues harp player die o.a. Rod Piazza of Charlie Musselwhite heeft beïnvloed.
We duiken in een gehucht in de Mississippi en zien het paard zonder ruiter in the Harvest Moon ,sterke beelden.
A last one ,a gospel blues :'Welcome in your home' .
Sterke en boeiende tweede set .Luc komt iets broebelen en the grey -haired one is weer op het podium voor 'Coming your brand new day' inspired by Brownie McGhee ,de tune verandert in 'The Blues is Allright' en heel de kroeg : de kleinen,dikken ,langen ,de Geert Hostes of de chagrijnigen schreeuwen mee.
The blues is zeker allright met een performer als Dubb ,de erfprins van de traditie.